Description
เป็นนิทานที่แต่งเพื่อเตือนสติเด็กๆ ที่อารมณ์ร้อน ขี้โมโห เป็นการเตือนแบบแนบเนียน สอนอย่างราบรื่น ผ่านตัวละคร เด็กๆ จะไม่รู้สึกว่ากำลังโดนตำหนิตรงๆ นิทานเล่มนี้จึงเป็นเครื่องมือสำคัญของพ่อแม่ เนื้อหาสอนให้เด็กๆ เห็นผลเสียของการไม่ควบคุมอารมณ์ (Emotional Control) จากการกรีดร้องทุกครั้งของหนูนิดที่ไม่ได้ดั่งใจ ความเจ้าอารมณ์ทำให้เพื่อนไม่อยากเล่นด้วย เมื่อไม่มีเพื่อนเล่นก็เหงา ไม่มีความสุข จึงต้องกลับมาคิดทบทวนและประเมินตนเอง (Self-Monitoring) ทำให้มองเห็นผลที่เกิดจากการกระทำของตนเองและคิด ที่จะปรับปรุง โชคดีที่หนูนิดมีคุณยายคอยสอนวิธีสงบจิตใจและลดอารมณ์ร้อน (Inhibitory Control) ดังนั้นทุกครั้ง ที่ไม่พอใจ หนูนิดจะควบคุมอารมณ์ด้วยการนับช้าๆ คิดพิจารณาถึงความดีของคนๆ นั้น หนูนิดเพียรพยายามมุ่งมั่นเต็มที่ (Goal-directed Persistence) เพื่อจะทำให้ได้ตามความตั้งใจ ในที่สุดก็เปลี่ยนพฤติกรรมได้ เป็นที่ยอมรับ ของเพื่อน ได้ความสุขและนิสัยดีๆ ติดตัวไป
